Politički analitičar iz Mađarske, Vlastimir Vujić, o evropskom predlogu o normalizaciji odnosa Beograda i Prištine
JEDNIM PARAGRAFOM BRIŠU DRŽAVNOST SRBIJE
Ako bi Beograd ovo dozvolio, poništio bi Srbiju koju zvanično imamo u njenim državnim granicama, morao odmah da ukine Ustav i sve druge zakone, kao i da započne postupak verifikacije — NOVE DRŽAVE?
U evropskom predlogu za normalizaciju odnosa Beograda i Prištine, U ČLANU Č E T I R I stoji da — „STRANE POLAZE OD PRETPOSTAVKE DA NIJEDNA OD NJIH NE MOŽE PREDSTAVLJATI DRUGU U MEĐUNARODNOJ SFERI ILI DELOVATI U NJENO IME. SRBIJA SE NEĆE PROTIVITI ČLANSTVU KOSOVA U BILO KOJOJ MEĐUNARODNOJ ORGANIZACIJI“…
Koji krajnji cilj „krije“ otvaranje vrata tzv. Kosova u međunarodnim organizacijama?
Krajnji cilj su — Ujedinjene Nacije! Dakle, potvrda državnosti i prolaz „Kosova“ (kao države!) u NATO (ne u Evropsku uniju?). Novim granicama na Balkanu bi Alijansa gotovo u potpunosti zaokružila prostor Zapadnog Balkana i završila proces koji je otpičeo agresijom na Srbiju 1999. godine.
Rešavanjem kosmetskog pitanja na liniji zapadnih interesa, Vašington, Berlin i Pariz bi rešili i uticaj Rusije na Zapadnon Balkanu. Zbog toga je u prvom planu Kosovo, a ne sankcije Moskvi! Srbija ni pod kakvim uslovima ne sme da dozvoli ulazak Kosova u Ujedinjene nacije! Zašto? Zato što bi to značilo ODRICANJE OD SOPSTVENE DRŽAVNOSTI. Srbija je u međunarodno priznatim granicama (koje podrazumevaju KiM u njenom sastavu!) — članica Ujedinjenih nacija. To Beogradu garantuje Rezolucija 1244 koja podrazumeva KiM u sastavu Srbije. Onog trenutka kada bi takozvano Kosovo postalo članicom UN u svojim „granicama“ — istog trenutka Srbija u svojim granicama ne bi postojala. Ako bi to dozvolila, poništila bi Sriju koju zvanično imamo u sadašnjim državnim granicama, morala bi odmah da ukine Usta i sve druge zakone, kao i da započne postupak verifikacije nove države u UN (bez Kosmeta).
U kontekstu ovog evropskog predloga o normalizaciji odnosa Beograda i Prištine (poznatog i kao Šolc — Makronov plan!) vrlo bitno je da se on analizira i kroz tri dodatna elementa. U PRAVNOM smislu ako bi Beograd prihvatio da Priština dobije stolicu u Ujedinjenim nacijama — onda bi to prihvatio kao pravni koncept koji se primenjuje na svaki slučaj koji, zbog svoje jedinstvenosti, zahteva posebno i jedinstveno tumačenje od strane vlasti!… A U FAKTIČKOM smislu — to je odricanje od države Srbije u granicama u kojima je priznata kao članica UN, dok je U POLITIČKOM smislu to potez kojim se amnestira Zapad za zločinačko bombardovanje 1999. godine.
Reafirmacija međunarodnog prava i principa suvereniteta i teritorijalnog integriteta u slučaju Ukrajine vratila je i srpsko Kosovo i Metohiju (ponovo) na agendu, jer je u oba slučaja primenjen isti metod — OSPORAVANJE MEĐUNARODNOG PRAVA UPOTREBOM SILE. Srbija to mora da iskoristi na najbolji mogući način!
